Wpisy archiwalne w miesiącu

Grudzień, 2014

Dystans całkowity:	467.00 km (w terenie 113.00 km; 24.20%)
Czas w ruchu:	30:45
Średnia prędkość:	15.19 km/h
Suma podjazdów:	8777 m
Liczba aktywności:	7
Średnio na aktywność:	66.71 km i 4h 23m
Więcej statystyk

Ostatnia rundka w 2014r.


                    
                    
          
                    
          DST
          38.00km
          
                               
          Teren
          1.00km
          
                               
          Czas
          01:44
          
                              
          V_AVG
          21.92km/h
          
                                        
          Temperatura 
          -4.0°C
          
                                                            
          Podjazdy
          321m
          
                              
          Sprzęt Merida Matts TFS 500-D
          
                              
          Aktywność Jazda na rowerze

Środa, 31 grudnia 2014 | dodano: 02.01.2015

Wieczorem w Sylwestra po okolicy. Wcześniej zaliczyłem niezły wschód słońca na Łysej Górze (na piechotę). Dla zainteresowanych focisze z tego wydarzenia są tutaj: FOTKI (sporo bawiłem się cyfrowym lustrem w manualu). Start rowerem ok. 18. Miałem jechać na Mały Javorovy ale plany się pozmieniały i szybciej popedaliłem do domu. Bardzo fajnie się jechało! Przed siebie! Noga kręciła dobrze, choć miejscami było nerwowo na śliskich zakrętach. Jazda w 80% po ubitych, białych drogach.

Komorna

Linkuj | Komentarze(0)

Barania Góra eXtrEmE ;)


                    
                    
          
                    
          DST
          42.00km
          
                               
          Teren
          18.00km
          
                               
          Czas
          04:52
          
                              
          V_AVG
          8.63km/h
          
                                        
          Temperatura 
          -7.0°C
          
                                                            
          Podjazdy
          1440m
          
                              
          Sprzęt Merida Matts TFS 500-D
          
                              
          Aktywność Jazda na rowerze

Sobota, 27 grudnia 2014 | dodano: 29.12.2014

Uczestnicy

Jak to zwykle bywa - wszystko zaczyna się na fejsbuku. Jeden Jakub zarzuci drugiemu Jakubowi pomysł na epicką wyprawę więc żal przy okazji nie skorzystać. Problem w tym, że owa wyprawa w moim odczuciu nie miała nic wspólnego ze zdrowym rozsądkiem. Szczególnie po tym co przeżyłem dzień wcześniej na Błatniej, Klimczoku i Szyndzielni. Uparcie jechali, to się doczepiłem. W końcu - jak przeczytałem - Lajf is brutal. Czerwonym od Węgierskiej Górki na Baranią! Pokonywałem go ostatnio ale w normalnych warunkach. Jedynym faktem, który trzymał mnie przy podjęciu ostatecznej decyzji udziału była zapowiadana piękna, bezwietrzna pogoda. To oznaczało fajne widoki!
Przy -10 stopniach w Cieszynie ładuję rower do samochodu po czym jadę ślimacznie po szklance przez Bukowiec w stronę Ochodzitej. Tam teperatura -14. Po moim smsie dzwoni zadyszany Karel, że będą mieli mały poślizg. Intrygowała mnie ta zadyszka w głosie, ale te czuby rzeczywiście jechały na rowerach z Czańca/Andrychowa do Węgierskiej Górki! Pomyślałem, że nie będę czekał więc pod Ochodzitą zostawiłem samochód (strzał w dychę, co okazało się potem) i 17km, większość z górki pokonałem do Węgierskiej na rowerze. Na miejscu miałem zlodowaciałe rzęsy od kilku podjazdów i małego zgrzania się, pomimo niezłej zimnicy na zewnątrz. Na początku czerwonego zderzenie się i powoli jedziemy czerwonym do góry.

Dwa Jakuby podjeżdżają © Marek87

Podjazd fajny. Kilka przerw, uślizgów, łapań oddechów. Dobry, techniczny skubaniec! Szczególnie w tych warunkach.

Chwila na oddech © Marek87

Kuba w akcji. W bidonie pewna zawartość środka do zwalczania zmiany stanu skupienia cieczy w ciało stałe :). Na to bym nie wpadł, bo nie mam z reguły takiej natury :)))).Wiadomo o czym mowa... ;).

Kuba ciśnie © Marek87

Karel też walczy!

Karel podjeżdża © Marek87

Wszystko szło w znacznej mierze fajnie. Super klimat, trochę gadki, sporo walki z terenem. Potem nieco widoków w stronę Hal: Rysianki, Lipowskiej i innych górek Beskidu Żywieckiego.

Widoczki na szlaku © Marek87

W dalszej części więcej pchania, ale jazda również była! Singiel na szlaku w tych warunkach był bardzo ambitny ale dało radę coś ukręcić! Zaraz za nim pchanie. W takich warunkach (nie wiem jak u chłopaków) przyjemne ;).

Wypych po świetnym singlu © Marek87

Im wyżej, tym naturalnie coraz więcej śniegu. Rower wyraźnie częściej przestawał być przydatny. Niemniej jednak na płaskich odcinkach dało się odczuć sporo frajdy z jazdy!

Czerwony na Radziechowską © Marek87

Na zjazdach bardzo emocjonująca walka z równowagą. Szczególnie gdy wiesz, że pod śniegiem leży niezła ilość kamieni przeróżnej wielkości :).

Zjazdy z głową © Marek87

Bardzo przyjemne fragmenty jazdy w puchu! Coś niesamowitego :).

Puszek to jest to! © Marek87

Już przed Halą Radziechowską pchanie rozpoczęło się na poważnie. Ciężko.

Wypychamy środki transportowo-zabawowe ;) © Marek87

Co z tego, że trzeba było pchać pod górę, skoro na płaskich odcinkach dało radę zboczyć z wydeptanej ale grząskiej i nierównej ścieżki i tym samym zagłębić się kołami na kilkanaście centymetrów w puchu. W dodatku, w licznych miejscach powstawały nawiane (jak to nazywają Czesi) "języki". Miały one kilkudziesięciocentymetrową grubość pokrywy śnieżnej i niejednokrotnie wjeżdżałem w nie z pełną premedytacją zatapiając w nich całe koła. Bawiło mnie to jak małe dziecko! Fajne uczucie gdy robisz wokół siebie pełną zadymę a śnieg wali po górnej części ud, tudzież biodrach :). W jednym miejscu się "przejechałem", bo pod nawianym śniegiem znajdował się spory, płaski kamień. Powiedzmy, że zbyt gwałtownie mnie przystopowało i zaliczyłem piękne OTB. Chłopaki i ja mieliśmy niezły ubaw :)).

Miejscami głęboko ;) © Marek87

W dalszej części pchaliśmy i pchaliśmy... Ładnych kilka kilometrów. Aż wypchaliśmy na Magurkę Wiślańską.

Pchaaaanie © Marek87

Magurka Wiślańska © Marek87

Zimowe klimaty w pełni © Marek87

Z Magurki Wiślańskiej zjazd w dół. Fajny, emocjonujący. Kilka unikniętych gleb, niepewność pod kołami (szczególnie tym przednim). Rewela :).

Pozdro ziom :) © Marek87

Odcinki jezdne.

Karel w akcji © Marek87

Jedzie Kuba © Marek87

Potem było już tylko pchanie i pchanie pod Baranią Górę. W zasadzie nic mi to nie uprzykrzało życia. W butach chłodno (najłagodniej ujmując) ale do przodu! Jest cel!

Wypych na Baranią © Marek87

Słońce zbierało się ku zachodowi. Szybko uzupełniliśmy kalorie i trzeba było myśleć o zjeżdżaniu.

Górki, góreczki... © Marek87

Jest gites!

Na szczycie! © Marek87

Udaliśmy się czerwonym w stronę Przysłopa.

Czerwony w stronę Przysłopa © Marek87

Mieliśmy zjeżdżać czarnym do Kamesznicy, ale na rozwidleniu czerwonego i czarnego widać było, że jest słabo przetarty (szło nim może kilka osób w ciągu dnia). Schodzenie po ciemku byłoby głupie, więc zaproponowałem chłopakom zjazd do Przysłopa, przelot przez Stecówkę, zjazd do Istebnej, podjazd pod Ochodzitą i transport samochodem. To było zdecydowanie najrozsądniejsze rozwiązanie przy coraz niższej temperaturze. Sam szlak czerwony do Przysłopa przyniósł mi wiele frajdy. Był w miarę mocno udeptany i nie było problemów z jazdą. Końcówka trochę bardziej śliska, ale powoli dało się zjechać. Na Przysłopie bardzo przyjemne spotkanie z liczną grupą wędrowców (w tym z Mikołajem). Byli trochę zszokowani widokiem roweru - tym bardziej jak im powiedziałem, że oprócz mnie jedzie jeszcze dwóch :). O zmroku podjechaliśmy pod Stecówkę. Po ciemku pod Ochodzitą. No i tyle :). Dobrze wiedzieć, że moje czterokołowe wozidło mieści trzy rowery w środku :) (ze zdjętymi kołami).

Chłopaki!!! Dzięki Wam za dobre towarzystwo! Bawiłem się świetnie - jak to zwykle bywa przy takiej ekipie! Sporo wrażeń, sporo wysłku, dużo się działo! To zdecydowanie jeden z wypadów, które na długo zostaną w pamięci! Nawet pomimo tego, że niewiele to wszystko miało wspólnego z jazdą. Zawsze to coś nowego i dlatego tak bardzo mnie korcą te Wasze "epickie" wypady ;)))). Do zaś!

Linkuj | Komentarze(2)

Zadyma w Beskidzie Śląskim


                    
                    
          
                    
          DST
          93.00km
          
                               
          Teren
          23.00km
          
                               
          Czas
          05:29
          
                              
          V_AVG
          16.96km/h
          
                                        
          Temperatura 
          -5.0°C
          
                                                            
          Podjazdy
          1540m
          
                              
          Sprzęt Merida Matts TFS 500-D
          
                              
          Aktywność Jazda na rowerze

Piątek, 26 grudnia 2014 | dodano: 28.12.2014

Ambitny plan zimowego objechania trasy: Górki Małe-Błatnia-Klimczok-Karkoszczonka-Grabowa-Salpolol-Trzy Kopce-Orłowa-Równica legł w gruzach. W prognozach było słońce ze śniegiem a wyszło jak wyszło.
Start 6 rano do Górek Małych po wilgotnych asfaltach przy lekko padającym śniegu. W Górkach wzdłuż Brennicy, dalej ul. Barujec w stronę przełęczy za Zebrzydką. Wlot na zielony, potem na czerwony. Coraz więcej śniegu, ślisko i trochę więcej butowania niż zwykle. Tuż przed Błatnią większe opady, mocniejszy wiatr i robiło się coraz ciekawiej...

Przemieszczanie się z Błatniej w stronę Klimczoka stawało się coraz trudniejsze i mozolniejsze. Nieudane telefoniczne kontakty z Marzeną (miała dołączyć na Klimczoku, ale rozsądnie odpuściła na Szyndzielni), walka z miękkim podłożem i przenikliwy chłód utwierdzały mnie w myśli aby dotrzeć chociaż do Klimczoka. Na szczyt udało mi się względnie wypchać rower. Wcześniej były rozpaczliwe wręcz próby jazdy.

Zjazd trasą narciarską? Nie liczyłem, ale były chyba ze trzy gleby twarzą w śnieg. Dotarłem do schroniska.

Po chwili napatoczył się GOPRowiec i z uśmiechem na twarzy rzekł, że to już chyba nie czas na rower :). Pogadaliśmy na chwilę i po skontaktowaniu się z Marzeną udałem się w stronę Szyndzielni aby ostatecznie zjechać do Wapienicy. 15-20 cm puchu na Szyndzielnię zmuszały mnie do prowadzenia rowera po płaskim. Trochę walczyłem starając się toczyć do przodu. Jazda/pchanie pół na pół.

Z Szyndzielni w dół juz lepiej. Widok uśmiechniętych pieszych turystów i popularne komentarze: "Opony na zimowe zmienione?", "Pan tu na rowerze?!" (nie, ku..a na hulajnodze :) ) i inne. Fajnie :). Wygodny zjazd szerokim czerwonym. Widziałem, że ktoś zaliczał w tych warunkach Dziabara (z Szyndzielni). Mnie nie mieści się to w głowie :).
Z Dębowca przelot do Wapienicy (pod górami po szerokich szutrówach przykrytych śniegiem). Potem posiedzenie u Marzeny na barszczu, ciepłej herbacie z miodem. W dodatku suszenie mokrych ciuchów. OGROMNE PODZIĘKOWANIE!
Z Wapienicy do Cieszyna średnio przyjemnie po mokrych drogach z śniegową breją. Napęd zawalił się tym syfem, pozamarzały przerzutki i zostałem praktycznie bez przełożeń.

Biorąc pod uwagę jedynie obwód największej koronki w kasecie to wyszłoby tu chyba ponadnormatywne 38 ;).

W korbie pozostał tylko blat.

Było ciężko, ale w sumie fajnie. Może to głupie ale naprawdę nie żałuję :). Niezła szkoła przetrwania.

Linkuj | Komentarze(1)

Mały Javorovy po ćmoku ;)


                    
                    
          
                    
          DST
          49.00km
          
                               
          Teren
          1.00km
          
                               
          Czas
          02:28
          
                              
          V_AVG
          19.86km/h
          
                                        
          Temperatura 
          -1.0°C
          
                                                            
          Podjazdy
          756m
          
                              
          Sprzęt Górska szosa
          
                              
          Aktywność Jazda na rowerze

Niedziela, 21 grudnia 2014 | dodano: 21.12.2014

Niedziela miała być ambitnie treningowa a wyszło na to, że o 7mej rano zbyt dużo mokrego zalegało na asfalcie. Okoliczności rodzinno-towarzyskie skłoniły mnie do przebycia niedzieli w domu. Wieczorem o 18 wyskoczyłem na Mały Javorovy. Asfaltowo, choć na podjeździe im wyżej tym więcej śniegu. U góry już 5cm puchu. Na semi slickach podjazd był ciekawy. Zjazd jeszcze ciekawszy :). Wywiało czerep! Dobre i 5 dyszek przed spaniem... Jak zwykle było warto!

Linkuj | Komentarze(3)

Za miasto ;)


                    
                    
          
                    
          DST
          68.00km
          
                               
          Teren
          5.00km
          
                               
          Czas
          03:02
          
                              
          V_AVG
          22.42km/h
          
                                                                                
          Podjazdy
          753m
          
                              
          Sprzęt Górska szosa
          
                              
          Aktywność Jazda na rowerze

Sobota, 20 grudnia 2014 | dodano: 20.12.2014

Wichura jak diabli. Rano poszedłem biegać. Razem jakieś 10km. Trochę przebieżki, potem 5km w parkrunie i truchtowo-biegowa rundka przez Banotówkę. Po bieganiu zwykle dyszę jak lokomotywa, ale trochę odpoczynku i mogę działać dalej. Pozostało ruszyć po południu górską szosę. Stała już bidula i mogłaby się obrazić :). Po czeskiej okolicy w pagórkowatym terenie. Miał być tylko asfalt a skończyło się i w terenie. Lekkim, bo lekkim ale semi-slicki dały od biedy radę. Rundka przez Chotebuz, Albrechcice, Horni Suchą, Doubravę, Petrovice, Marklowice Górne, Kaczyce. Głównie boczne asfalty, trochę po trawiastych wałach Olzy, trochę błotka. Sporo urozmaiceń. Cool.
Kopalnie Darkov i CSM Jih.

Zbiornik przeciwpożarowy koło Petrovic u Karvinej. Zaraz po zrobieniu foty pogadałem z 15min ze spacerującym starszym panem. Bardzo fajny, miły gość.

Trochę się zmordowałem z tym wiatrem. Było warto. Jak zawsze.

Linkuj | Komentarze(0)

Wschód słońca pod Baranią + śląskie górki


                    
                    
          
                    
          DST
          131.00km
          
                               
          Teren
          40.00km
          
                               
          Czas
          09:06
          
                              
          V_AVG
          14.40km/h
          
                                        
          Temperatura 
          2.0°C
          
                                                            
          Podjazdy
          2904m
          
                              
          Sprzęt Merida Matts TFS 500-D
          
                              
          Aktywność Jazda na rowerze

Niedziela, 14 grudnia 2014 | dodano: 20.12.2014

Uwaga, będzie trochę wywodów.
Mamy już grudzień - okres najkrótszych dni w roku. Kilka miesięcy wcześniej stale sobie powtarzałem, że ten właśnie czas poświęcę na kręcenie się na rowerze po okolicy poznając tym samym najbliższe, mniej nieznane mi miejsca w Czechach i w naszym pięknym kraju. Z planów jak zwykle nic nie wychodzi, ponieważ występuje u mnie nieodparta ochota sporego, długiego wysiłku z dala od miejskiego szumu i tego co otacza nas na co dzień. Tym bardziej, że z racji mojej specyficznej roboty, nie mam możliwości regularnego jeżdżenia (nie wspominając już o innych formach aktywności fizycznej). Rower i góry to jest to, co mnie niewyobrażalnie odpręża i wyłącza od reszty świata i moich problemów. Jedni lubią doprowadzić się do stanu agonalnego bawiąc się na imprezie z dodatkiem %. I nie mam nic przeciwko temu, bo przecież każdy z nas jest inny. Oczywiście raz na czas wypada wyskoczyć na piwo z kumplem/kumplami ale priorytet u mnie to osiągnięcie stanu zgonu podczas długotrwałego wysiłku. Mam tu na myśli sytuację, gdy po powrocie do domu bierzesz prysznic z trudem stojąc na nogach, trzęsą Ci się uda i walczysz z równowagą (czyli w zasadzie podobnie jak po obfitej, alkoholowej imprezie- tyle, że zdrowiej, taniej i bez kaca ;) ). To, jak i wiele innych, dodatkowych wrażeń daje mi właśnie rower w górach. Pasja, która za każdym razem oferuje mi COŚ innego. To COŚ jest niejednokrotnie niezapomnianą przygodą do której wraca się głębokimi wspomnieniami. Należą do nich zarówno odmienne widoki, zróżnicowane warunki, nieplanowane sytuacje, uprzejme, nowopoznane osoby (innych w górach raczej nie ma, choć zdarzają się i gbury) i wiele, wiele innych rzeczy… jak chociażby konkretna dawka adrenaliny na karkołomnych nieraz zjazdach i wiele śmiechu przy różnego rodzaju wyłożeniach się. Można przejeżdżać tą samą trasę po raz któryś i zawsze coś zaskakuje, wyzwala inne emocje i wrażenia. Nie wspominając już o dodatkowym, wyborowym towarzystwie na takich wypadach. Wtedy już jest odlot z konkretną dawką humoru! No i jest jeszcze jedno w tym całym rowerze: MOBLINOŚĆ. Jadąc na rowerze po szlaku nie interesuje Cię to gdzie postawiłeś samochód (oczywiście tylko w przypadku, jeśli jedziesz rowerem z domu, co zresztą często sam praktykuję). Ten fakt potęguje istotę wolności, niezależności od wszystkiego wokół. Tylko człowiek, góry, rower i spontaniczne pomysły. Zdumiewające jest to, że górki można objeżdżać w poprzek, wzdłuż, wyjechać jedną stroną, zjechać drugą poznając tym samym kolejne nowe szlaki. I dzięki temu jest ciekawie!

Rankiem na czerwonym szlaku © Marek87

W ciągu dnia mamy obecnie około ośmiu godzin przy świetle słonecznym. Dla spełnienia wyżej opisanego warunku (długotrwały wysiłek), obecny czas to doskonała okazja aby połączyć piękne z pożytecznym. Mam tu na myśli wschód słońca, po obejrzeniu którego do dyspozycji jest tych ładnych kilka godzin na kręcenie aż do zmroku. Jakiś czas temu oglądałem to wydarzenie na Łysej Górze. Teraz przyszła mi myśl na Baranią Górę w Beskidzie Śląskim. Myślałem o tym od około dwóch tygodni. Albo i trzech – nieważne. Chłopaki z endurowej grupy bbRiderZ oraz Arek powrzucali na fb ostatnie fotki z Szyndzielni/Baraniej. To co zobaczyłem po prostu mnie natchnęło i zamurowało. W sobotę były gruntowne, przedświąteczne, całodniowe porządki wraz z myciem okien. W niedzielę czas na jakiś wypad. Pobudka o 3 w nocy. Myślisz, że mi się chciało?! Tym bardziej, że poszedłem spać 30 minut po północy… Wstałem tylko i wyłącznie dlatego, bo chciałem uniknąć późniejszego żalu do siebie samego, że tego nie zrobiłem! To byłby znacznie większy i dłuższy ból niż te kilka sekund w czasie których trzeba było zmusić ciało do działania (tzn. zwleczenia się z łóżka). Potem już poleciało z górki… Przyciąganie wyra było bardzo silne, szczególnie że w głowie istniała świadomość temperatury oscylującej wokół kilku kresek nad zerem po drugiej stronie okna. Wyjazd krótko po 4. Jak to zwykle bywa – dojazdowa konieczność czyli kilkadziesiąt kilometrów zdzierania opon na asfalcie. Tylnej laczy już w zasadzie zdzierać nie muszę, bo już się prawie starła. Coś tam jednak jeszcze minimalnie z niej wystaje i trzeba ją dokończyć… ;). A więc żalu nie ma. Do Wisły Czarne przy pustych drogach, bokami, głównie w ciemnościach. Latarka z aliexpress na kierownicy dawała radę. W Czarnym zrobiło się trochę ślisko, chwycił lekki mróz i na niewymagającym podjeździe na Stecówkę miałem trochę problemów z lodowiskiem na gładkim asfalcie (mało co a dwa razy bym się wyłożył). Wjechałem w teren na szlak koloru czerwonego w stronę Karolówki i od razu zrobiło się bosko. Szlak przyprószony śniegiem, przyczepność względna, skąpe światło przed rowerem, wokół ciemność z pojawiającą się coraz wyraźniejszą szarością na horyzoncie (fot. wyżej). Przed Przysłopem skręciłem w prawo – tak jak Karel z ekipą na rozjeździe po zeszłorocznym maratonie MTB w Istebnej. Fajna, dzika droga zmieniła się w szutrówkę (pokrytą świeżym, niczym niezmąconym śniegiem) i prowadziła cały czas w dół. Lekko zaniepokojony faktem, że za pół godziny jest wschód słońca a ja cały czas się obniżam, dojechałem w końcu do czarnego szlaku. Pozostało 20 minut więc przycisnąłem mocniej na pedały (czarny jest super, choć kilkaset metrów to był jeden wielki lód pokonywany z buta i to z duszą na ramieniu) i dotarłem pod szczyt na wysokości ok. 1050m n.p.m. Przez tych kilka minut poprzedzających wschód słońca ogarnia człowieka okropna ciekawość. Wydawać by się mogło, że samo wydarzenie jest bardzo monotonne ale trzeba od razu dodać, że towarzyszy temu wszystkiemu sporo emocji! Polecam wypróbować chociaż raz – tego nie da się opisać! Trzeba to przeżyć. Ja już wiem, że będę to częściej praktykował ;). Pozostało mi więc tylko oglądać i rozkoszować się wschodzącą nad Tatrami, najjaśniejszą gwiazdą naszego Układu Słonecznego. Nieźle trafiłem, bo coś takiego nie zdarza się często! Byłem tak przejęty całym wydarzeniem, że jakiś perfidny kikut drzewa wlazł mi w kadr. No cóż. Można wymazać w psie ale nie chce mi się bawić w klikanie.

Wschód słońca pod Baranią Górą © Marek87

Wschód słońca nad Tatrami © Marek87

Górki i Mała Fatra po prawej © Marek87

Nad trawą ;) © Marek87

Doskonale było widać Małą Fatrę…

Mała Fatra © Marek87

… jak i Niskie Tatry.

Niskie Tatry © Marek87

Jak zwykle przy takich wrażeniach (na fotach nigdy tego nie oddam) „straciłem” trochę czasu. Wyjechałem na szczyt stając po drodze na chwilkę…

Wysokie Tatry © Marek87

Rower i górki ;) © Marek87

Rower w górę ;) © Marek87

Na szczycie wszedłem na wieżę, porobiłem trochę zdjęć (bardzo mocno wiało) i udałem się w stronę Skrzycznego.
Na poniższym zdjęciu, po prawej charakterystyczny Stożek z częściowo naśnieżoną czerwono-czarną narciarską trasą zjazdową. Lubię tą górkę na nartach! Jest tak w sam raz. Ma swój niepowtarzalny klimat i niejednokrotnie spędziłem na niej caluśki dzień zjeżdżając na dwóch deskach z jedną 15-minutową przerwą. Z tyłu najwyższa – ta bardziej na prawo - Łysa Góra.

Polskie i czeskie Beskidy © Marek87

Zielonym w dół. Po prawej Babia Góra.

Beskid Żywiecki © Marek87

Zjazd z początku fajny, potem znacznie wężej, ślisko i nerwowo ale ostatecznie się uporałem. Podjazd pod Magurkę Wiślańską po luźnych kamieniach poszedł względnie, choć dwa razy się podparłem.
Dalej było sporo fajnych widoczków. M.in. Jezioro Żywieckie. Po lewej trasa narciarska (ten biały, ledwo widoczny pasek) i góra Żar.

Jezioro Żywieckie i góra Żar © Marek87

Taki sobie szlak na Skrzyczne. Przyczepność ok, nawet pomimo łysej tylnej opony.

Zielony szlak na Skrzyczne © Marek87

Malinowska Skała. Przydałem się do zrobienia zdjęcia trójce wędrowców na Skrzyczne.

Malinowska Skała © Marek87

Z Malinowskiej Skały to już w zasadzie moment i jest się już na Skrzycznem. Wygodny szlak, choć miejscami więcej kamieni.

Na zielonym szlaku © Marek87

Klimczok i Szyndzielnia ze Skrzycznego.

Klimczok i Szyndzielnia © Marek87

W dole Meszna, Wilkowice, Buczkowice, Rybarzowice, Kalna, Godziszka, Łodygowice, Lipowa i inne wioski. Z tyłu Beskid Mały z Magurką Wilkowicką, Czuplem. Jest i wspominany wcześniej Żar.

Beskid Mały © Marek87

Wieża na szczycie.

Skrzyczne - szczyt © Marek87

Zbyt długo nie zagościłem na górze. Zjechałem niebieskim szlakiem do Lipowej. Jest fajny. Z początku w lesie, potem szerzej po niezłych kamieniach na otwartej przestrzeni (foto niżej). Środek bez większych emocji, choć korzonki z boku są fajne. Końcówka fajna, stromsza i bardziej techniczna. Tarcze hamulcowe trochę się zgrzały. Na końcu było ultra-wycie ;).

Żywiecczyzna © Marek87

Na dole trochę pojadłem, bo czułem, że sił zaczęło ubywać. Przejechałem asfaltami do Węgierskiej Górki skąd rozpocząłem mozolną wspinaczkę czerwonym szlakiem ponownie na Magurkę Wiślańską. Początek bardzo przyjemny, bez trudności, choć czegoś zaczęło brakować. Chyba jakiegoś porządnego obiadu. W dalszej części szlaku zaczął się bardziej wymagający technicznie fragment. Nie wyglądał na jakiś wybitnie trudny a jednak wprowadzał mnie do szału. Nie miałem z czego ukręcić. Nie byłem na tyle zmęczony, żeby mi brakowało oddechu. Nie miałem po prostu siły. Z kilkoma postojami wytoczyłem się ma Magurkę Radziechowską.
Po drodze widoczki ze szlaku czerwonego: w dole Węgierska Górka, z tyłu od prawej: Sucha Góra (1040), na środku Prusów (1010), w ¼ od lewej Hala Lipowska, Rysianka oraz wyraźna Przełęcz Pawlusia. Kręciliśmy tam ostatnio.

Hala Rysianka, Lipowska, Pawlusia © Marek87

Magurka Radziechowska. Z tyłu Skrzyczne, na którym byłem z 2 godziny wcześniej.

Magurka Radziechowska © Marek87

Przelot na Magurkę Wiślańską.

Czwrwony szlak na Magurkę Wiślańską © Marek87

Z Magurki Wiślańskiej kawałek w stronę Malinowskiej Skały i żółtym do Wisły. Właśnie na żółtym (przelot przez Cieńków) nałapałem najwięcej błota z podłoża. Trzeba było zjechać szutrówami do doliny Białej Wisełki. A tak to skończyło się na ponad 30 kilometrach do Cieszyna w piskach i zgrzytach napędu i wszystkiego.
Pomimo zgubionej gdzieś na zjeździe latarki (wypadła z kieszonki plecaka) wypad był jak najbardziej udany. „Forma” już wyraźnie posezonowa (ewidentną kulminację miałem na Koprivnickim Drtiću, do którego zresztą trochę się przygotowywałem), ale ważne, że człowiek coś ze sobą robi i nadal go to bawi… Póki nie nasypie śniegu (raczej się na to na razie nie zapowiada), to dalej trzeba jeździć. Może teraz trochę więcej po asfalcie. Postaram się coś więcej ze sobą podziałać, bo nareszcie trochę świątecznej wolnej sielanki!

ps. Zgonu pod prysznicem nie było. Ale dostałem po tyłku! ;)

Linkuj | Komentarze(3)

Trzy hale: Boracza, Lipowska, Rysianka


                    
                    
          
                    
          DST
          46.00km
          
                               
          Teren
          25.00km
          
                               
          Czas
          04:04
          
                              
          V_AVG
          11.31km/h
          
                                                                                
          Podjazdy
          1063m
          
                              
          Sprzęt Merida Matts TFS 500-D
          
                              
          Aktywność Jazda na rowerze

Niedziela, 7 grudnia 2014 | dodano: 13.12.2014

W Niedzielę 07.12.14 miałem do wyboru dwa warianty wypadu. Pierwszy w Beskid Mały z ekipą. Drugi w Beskid Żywiecki (też z ekipą). Wybrałem drugi wariant, bo planowana trasa była dla mnie nowością a w Beskidzie Małym mniej więcej znałem już planowane tereny.
Pojechałem samochodem do BB a potem Kolejami Śląskimi do Węgierskiej Górki. Elfy są ok ale stan torowiska budzi wątpliwości. Niezła jazda :). Bilet tam i powrót z rowerem 25zł. Chyba by wyszło na to samo co autem. Mniejsza z tym. Od kilkunastu lat nie siedziałem w polskim pociągu więc wypadało się przejchać :).
W BB na dworcu poznałem Martynę, która okazała się inicjatorką wypadu i reszta grupy podporządkowała się towarzyszce. Pogadaliśmy w pociągu. Paweł dołączył w Leszczynach. Wojtek w Wegierskiej Górce.
W czwórkę mieliśmy zamiar atakować czerwonym szlakiem Halę Rysiankę ale okazał się podmoknięty, z ogromną ilością gliny na wierzchu (rozjeżdżonej przez pseudo leśników). Rowery oblepiły się błotem i wk... tzn. zdenerwowani zjechaliśmy do doliny. Po grubszym pucowaniu rowerów pojechaliśmy do Milówki skąd zielonym na Boraczą. I tu już było fajnie. Świetny szlak, choć trzeba trochę przybutować. Miejscami ślisko. Na kamieniu łapię... kapcia. Wytaczamy się do schroniska, małe jedzenie i zielonym na Lipowską. Istna rewelacja z mnóstwem technicznych fragmentów i sporą zadyszką! No i do tego miejscami wąsko!

Paweł walczy!

Walka z równowagą © Marek87

Wojtek.

Wojtek na szlaku © Marek87

Malina :).

Na szlaku © Marek87

Martyna na sekcji korzennej. Swoją drogą... Nieźle zakręcona dziewczyna ;). Oprócz rowera również biega, ale ta pierwsza rozrywka według niej chyba jest lepsza ;).

Martyna na korzonkach :) © Marek87

Trochę dalszej jazdy i zaczęła się inna forma rozrywki. Widoczki :).

Koło w górę ;) © Marek87

Razem :) Od lewej: Ja, Wojtek, Martyna, Paweł. Z tyłu Skrzyczne.

Gruppen foto © Marek87

Dalej było sporo extra technicznych fragmentów. Końcówka ostrzejsza i tym samym nieco więcej podejścia. Na końcu pojawiło się słońce i do Lipowskiej dojeżdżaliśmy już w takich warunkach.

Jest super! © Marek87

Z Lipowskiej na Rysiankę. Na tej drugiej bez zakładanych widoków. Zwinęliśmy się szybko w dół zielonym do Żabnicy. Toż to była masakra! Ślisko, wąsko, kamieniście i zaj***ście :D. Kilka razy wyrżnąłem zwłokami. Martyna też leżała. Wojtek zaliczył OTB.... Potłuczeni ale cali i szczęśliwi!

Jedziem w dół © Marek87

Takie rzeczy :). Paweł w żywiole na swoim enduro. Mnie też się podobało!

Atak na sekcję korzenną © Marek87

Trudny temat ;) © Marek87

Dzida w dół :).

Paweł ciśnie © Marek87

Na środku zjazdu łapię drugiego kapcia. Wojtek ratuje mnie dętką. Docieramy do Węgierskiej Górki. Pociągiem do BB. Potem do auta i do domu. Bardzo, ale to bardzo mi się micha cieszyła na tym wypadzie. Hardcore'owe warunki, nowe twarze i o to w tym wszystkim chodzi. Obowiązkowo do powtórzenia w lecie!